در این روش بتن به دور غلاف یا داکت محتوی کابل‌ها ریخته می‌شود. وقتی بتن به مقاومت کافی رسید، کابل‌ها در دو نوبت کشیده شده و توسط گیره یا انکرهای مخصوص قفل می‌شوند. در این سیستم تمام نیروی کابل‌ها مستقیماً به بتن منتقل می‌شوند. با این روش کابل‌های پیش تنیده از میان غلاف یا داکت‌ها (لوله‌های اسپیرال) عبور می‌کند که داخل غلاف‌ها بعد از کشیده‌شدن کابل‌ها با گروت یا دوغاب پر می‌شوند. این سیستم برای کاربردهای تخصصی ساختمانی و سازه‌های عمرانی استفاده می‌شود.

در واقع پس کشیدگی زمانی به وجود می آید که استرند ها بعد از بتن ریزی و دستیابی آن به مقاومت مورد نظر کشیده تحت کشش قرار گیرند.

همانطور که پیش تر هم به آن اشاره شد نیروی پیش تنیدگی با استفاده از انکر ها به 2 سر انتهایی استرند ها انتقال میابد.

به این نکته بسیار مهم توجه داشته باشید که استرند های پیش تنیده به هیچ عنوان نباید پیش از عملیات کشش به بتن چسبیده باشند، چرا که بتن چسبیده به فولاد سخت شده و دیگر ممکن نیست بتوان نیروی کششی به را اعمال نمود و عملا پروژه با شکست مواجه می شود.

به طور معمول استرند ها درون غلاف هایی که در میان بتن یا در برخی از مواقع خارج از آن جای گذاری شده اند، قرار خواهند گرفت.

مهم است که بدانید با توجه به طراحی اولیه و نظر مشاوران استرند های پیش تنیده پیش و یا پس از بتن ریزی به صورت تکی تکی با استفاده از دستگاه های مخصوص رد کردن استرند و یا به شکل دستی با کمک نیروی انسانی در داخل غلاف ها تعبیه می گردند.

پس کشیدگی به 2 روش چسبیده و نچسبیده انجام می شود که در ادامه هر یک را به شکل جداگانه بررسی خواهیم کرد.

سیستم چسبیده Bonded: در این روش پس از اتمام عملیات کشش استرند ها به منظور جلوگیری از خوردگی و زنگ زدگی فولاد، دوغاب و یا گروت به درون غلاف ها تزریق می شود. این عمل فضای خالی میان غلاف و استرند ها را پر می کند.

در چنین شرایطی استرند ها از طریق دوغاب و یا گروت به بتن می چسبند که در اصطلاح عامیانه به این روش چسبیده گفته می شود.

سیستم نچسبیده Unbonded: در برخی از مواقع برای ایجاد انعطاف پذیری بیشتر سازه به جهت افزایش مقاومت آن در برابر زلزله و… پروسه گروت ریزی به درون غلاف ها صورت نمی گیرد. از همین رو به دلیل حذف چسبندگی میان استرند ها و غلاف این روش نچسبیده محسوب خواهد شد.

لازم به ذکر است که در این زمان برای جلوگیری از زنگ زدگی و خوردگی فولاد فضای خالی با استفاده از گریس پر می گردد. در مواردی مشاهده شده که کارخانه های سازنده، استرند ها را درون لوله های پلاستیکی حاوی گریس عرضه می کنند.

لذا این استرند ها را می توان بلافاصله در بتن مدفون کرد و پس از به مقاومت رسیدن بتن، عملیات کشش را آغاز نمود. از آنجایی که گریس مانع ایجاد چسبندگی میان غلاف و استرند ها می شود، در نتیجه پروسه کشش بدون محدودیت انجام خواهد شد.

توجه داشته باشید که اگر در روش نچسبیده به هر دلیلی استرند از درون گیره ها خارج و یا پاره شود، در همان ناحیه نیروی پیش تنیدگی به طور کامل از بین می رود. از همین رو به جهت بالا بودن میزان مقاومت نهایی سیستم پس کشیده به روش چسبیده در مقایسه با روش غیر چسبیده، کاربرد بیشتری دارد.