سیستم سقف بیگیت

در سال 1389 سقف بیگیت به عنوان یک اختراع در کشور به ثبت رسید. این نوع سقف ها درواقع در دسته سقف های مرکب فولادی _ بتنی قرار دارند که به منظور ساخت آن ها از قالب های فولادی قوسی شکل به نام بیگیت در قالب بندی بخش زیرین دال بتن مسلح، بهره گیری می شود.

لازم به ذکر است که قالب بیگیت با استفاده از ورق های گالوانیزه به ضخامت 0.6 و یا 0.7 میلیمتری تولید شده که با توجه به قوسی شکل و اصطلاحا کنگره ای بودن ظاهر آن، مقاومت بسیار بالایی در برابر بار های اعمال شده حین اجرا، از خود نشان می دهد.

قالب های سقف بیگیت از نوع ماندگار بوده که هیچگونه نقشی در باربری و نحوه عملکرد سازه ای سقف برای آن لحاظ نمی گردد. از سوی دیگر برای دال بتنی بالای قالب، یک شبکه آرماتور تعیین شده است.

این نوع سقف ها نیز همانند سقف های کامپوزیت به صورت متداول اجرا می شوند، البته با این تفاوت که قالب بیگیت جایگزین قالب بندی سنتی شده و این قالب ها از 2 طرف بر روی نبشی های نشیمن که به تیرچه ها و تیر های قالب اصلی سازه جوش شده اند، جای گذاری و ثابت خواهند گشت.

از جمله مزیت های سیستم سقف بیگیت می توان به: سهولت در اجرا، مقاومت بالا و همچنین تسریع در روند اجرا اشاره کرد.

با اینکه سیستم سقف بیگیت مشمول ضوابط سقف های مختلف فولادی _ بتنی بر اسا ضوابط فصل 1، 9 و 10 مقررات ملی ساختمان ایران بوده، اما بعه دلیل قوسی شکل بودن قالب فولادی بهره گیری شده در اجرای این نوع سقف ها، ضوابط خاص و ویژه ای برای آن در نظر گرفته شده است.

البته سقف بیگیت از سوی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهر سازی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته و بکارگیری آن در حیطه الزامات فنی مشخص شده، مجاز می باشد.

الزامات سیستم سقف بیگیت

  1. ورق های قوسی شکل بیگیت فقط نقش قالب بتن را بجا آورده و نباید میزان مقاومت فولاد آن در محاسبات لحاظ شود.
  2. الزامی است که برای قرار گیری قالب بیگیت 2 پروفیل نبشی 3×L30×30 به لبه های تیرچه ها و تیر های قاب اصلی ساختمان با زاویه مناسب و به عنوان نشیمن گاه قالب با استفاده از جوش، وصل شود.
  3. باید حداقل ضخامت ورق قالب 0.6 میلیمتر باشد.
  4. ضخامت بتن موجود در راس قالب 50 میلیمتر است.
  5. حداقل میزان پوشش زیر میلگرد ها در محل راس قالب 1 سانتیمتر می باشد.
  6. فاصله محور تا محور تیرچه ها حداکثر 150 سانتیمتر است.
  7. 17 سانتیمتر، حداقل ضخامت بتن در محل تیرچه ها بوده که از سطح روی تیرچه تا سطح تمام شده اندازه گیری می شود.
  8. عرض موثر دال بتنی رویه که در محاسبات لحاظ می گردد (be) با نصف عرض موثر محاسباتی بر اساس بند 1، 9 و 10 مبحث دهم مقررات ملی ساختمان ایران، برابر است.
  9. باید ارتفاع برش گیر ها به گونه ای مشخص شود که سطح فوقانی آن حداقل 2 سانتیمتر از راس قالب بالا تر باشد.
  10. برای افزایش بهبود عملکرد تیر های کناری در مقابل کمانش جانبی و پیچشی باید تیرچه های متعامد با فاصله ی حداکثر 2.5 متری در چشمه های کناری به تیرچه های سقف، جوش داده شوند.
  11. رعایت ضوابط دیافراگم صلب مطابق با مباحث مندرج در بند 2 و 9 مقررات ملی ساختمان و همچنین مبحث 6 استاندارد 2800 ایران، در طراحی و اجرای سقف الزامی است.
  12. باید قالب ماندگار بیگیت از مقاومت بالایی در مقابل وزن شبکه میلگرد ها، بتن تازه و اعمال بار ها در زمان اجرا برخوردار باشد.
  13. رعایت ضوابط مربوط به محافظت در برابر خوردگی، علی الخصوص در نواحی مرطوب و حاشیه دریا ها، ضروری است.
  14. در پروسه اجرا با استفاده از قالب بیگیت باید تمهیدات هوشمندانه و مناسبی به منظور بستن و یا اصطلاحا کور کردن بخش ابتدایی و انتهایی قالب ها و همچنین جلوگیری از خارج شدن بتن یا شیره بتن، لحاظ شود.
  15. در صورت عدم بهره گیری از شمع بندی زیر سقف در زمان اجرا، باید تنش های ایجاد شده از وزن شبکه میلگرد ها، بتن تازه و بار های هنگام اجرا به تنش های حاصل از بارگذاری بعد از گیرش بتن اضافه شده و مقطع تیرچه با توجه به مجموع تنش ها محاسبه گردد.
  16. به منظور صرفه جویی در مصرف انرژی، رعایت الزامات مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان ایران، الزامی است.
  17. رعایت الزامات مبحث سوم مقررات ملی ساختمان ایران در مورد محافظت از سازه ها در مقابل آتش سوزی و همچنین الزامات موجود در نشریه شماره 444 مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهر سازی مربوط به مقاومت اعضای ساختمان در برابر حریق با لحاظ کردن تعداد طبقات، ابعاد سازه، نوع کاربری و نحوه عملکرد عناصر ساختمانی، امری ضروری می باشد.
  18. صدابندی هوابرد و کوبه ای سقف های مابین طبقات، الزامی بوده که با توجه به مبحث هجدهم مقررات ملی ساختمان ایران، رعایت گردد.
  19. لحاظ کردن جزئیات دقیق مسیر و همچنین محل نصب تمامی اجزای تاسیسات برقی و مکانیکی در مرحله طراحی و اجرای سقف ها، الزامی است.
  20. دیگر ضوابط و الزامات مربوط به طراحی و اجرا باید مطابق با ضوابط فصل 1، 9 و 10 مبحث دهم مقررات ملی ساختمان ایران صورت پذیرد.